Justyna Jary
Ballada Żoliborska
Co mają wspólnego Żoliborz, David Bowie i pieśń Zespołu Pieśni i Tańca Śląsk? Jak się okazuje wiele! Ballada Żoliborska inspirowana jest legendarnym (bo nie ma bezsprzecznych dowodów na to, że rzeczywiście miał miejsce) spacerem Davida Bowiego po warszawskim Żoliborzu w latach 70’ XX wieku. Miał on z powodu awarii opuścić pociąg Kolei Transsyberyjskiej na stacji Warszawa Gdańska i zbłądzić tam, gdzie teraz jest Plac Wilsona, a następnie w lokalnym sklepiku nabyć kilka płyt z polską muzyką, wśród nich płytę Zespołu Pieśni i Tańca "Śląsk". W 1977 roku Bowie wydaje album Low (to już nie legenda;), na którym ukazuje się utwór Warszawa. Nie jest to cukierkowa piosenka o słodkim mieście, bo też ciężko by było tak przedstawiać stolicę tamtych lat. Warszawa wtedy to miasto umęczone wojną i komuną, buro-szare. Czy utwór Bowiego jest pieśnią pogrzebową albo lamentem? Nie! Z niskich dźwięków, pomruków, a wreszcie, używając białego głosu (śpiewu na krzyku, który lubię nazywać śpiewem na wołaniu) plecie piękny, intrygujący i przejmujący muzyczny obraz tego miasta. W jego utworze bez cienia wątpliwości pobrzmiewają motywy z pieśni Zespołu Pieśni i Tańca "Śląsk" pt. Helokanie. Jeśli nie słyszeliście, sprawdźcie koniecznie, bo to jedna z tych pieśni, które sprawiają, że się ma ciary. Swoją drogą, to ciekawe, że kompozycja zupełnie niestołeczna tak się idealnie wpasowała w klimat miasta i pomogła uchwycić Bowiemu wrażenie o Warszawie.
tekst i muzyka - Justyna Jary
Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Justyna Jary - wokal
Artur Lipiński - perkusja
Grzegorz Rytka - saksofon
Janusz Tytman - mandolina
Mateusz Wachowiak - harmonia trzyrzędowa
Michał Zuń - kontrabas
Podziękowania:
Bartek Kozłowski
Tomasz Zadróżny (Teatr Baza)
